sabato 7 gennaio 2012

Hymen

Πόσο βαθύ είναι το ποτάμι που μας χωρίζει.
Με αποτρέπει να εκφράσω μόνο ένα αίσθημα.
Η γλώσσα μου δεν έχει δύναμη.
Poso vathi ine to potami pu mas horizi.
Me apotrepi na ekfraso mono ena aesthima
I glossa mu den ehi dinami.

Βαθιά θλίψη που μοιάζει με απελπισία.
Τα πάντα φαίνονται σαν επακόλουθο ενός εφιάλτη.
Vathia thlipsi pu miazi me apelpisia.
Ta panta fenode san epakolutho enos efialti.

Οποιαδήποτε λέξη που βγαίνει από τα χείλια
εξατμίζεται και εξαφανίζεται.
Opiadipote lexi pu byeni apo ta hilia
exatmizete ke ejafanizete.

Αχ, σου έδειξα την αγάπη μου,
αλλά γιατί αυτή η ευχή δεν φτάνει σε σένα;
Ah, su edixa thn agapi mu,
alla yati afti h efhi den ftani se sena?

Η υπερηφάνεια μου τώρα έχει γίνει
βαριές και σκοτεινές χειροπέδες.
I iperifania mu tora ehi yini
varies ke skotines hiropedes.

Αναρωτιέμαι μήπως αν τα πετάξω όλα και γονατίσω στα πόδια σου,
οι χειροπέδες αυτές θα ξεκλειδωθούν;
Anarotieme mipos an ta petaxo ola ke wonatiso sta podia su,
i hiropedes aftes tha xeklidothun?

Ακούγεται ο ήχος του γραναζίου με την κακόφωνη στριγλιά.
Πλησιάζω το γρανάζι βγάζοντας μαύρο καπνό.
Akuyete o ihos tu wranaziu me tin kakophoni striglia.
Plisiazo to wranazi bwazontas mavro kapno,

Αχ, η μοίρα που κρύβεται στη σκιά της ευτυχίας.
Η κλωστή που δένει τους δυο μας είναι λεπτή και εύθραυστη.
Ah, i moira pu krivete sti skia tis eftihias .
I klosti pu deni tus dio mas ine lepti ke ethrafsti.

Nessun commento:

Posta un commento